Evrytanian Association of America "Velouchi" Chapter 13 "EVRYTANIA"

Πρωτοπόροι της οργανωτικής προσπάθειας των Ευρυτάνων της περιοχής του Σικάγου ήταν οι κ. Λάζαρος Μπακογιάννης και Αλέξανδρος Σερέτης. Με πρωτοβουλία αυτών έγινε η πρώτη επαφή με την ηγεσία της Ενώσεως Ευρυτάνων Αμερικής «ΒΕΛΟΥΧΙ» που εδράζει στο Σάρλοτ της Β. Καρολίνας στο τέλος της δεκαετίας του ’70. Με την καθοδήγηση της Ενώσεως δημιουργήθηκε το 13ο Τμήμα με την επωνυμία «ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ» το οποίο ανάπτυξε δράση στην δεκαετία του ’80 μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’90. Το τμήμα αυτό αποτέλεσε το πρώτο φορέα ευρείας συγκέντρωσης και συμμετοχής των Ευρυτάνων της περιοχής που στην πλειοψηφία τους ήταν νεοφερμένοι από διάφορες περιοχές του νομού και είχαν δημιουργήσει μικρές γειτονιές που μεγάλωναν με την συνεχή προσέλευση οικογενειών από την Ελλάδα. Αυτές οι γειτονιές έγιναν ο πρώτος πυρήνας του τμήματος «ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ» που η δύναμή του είχε ανέλθει σε πάνω από 100 μέλη.

Τα κάτωθι άτομα διατέλεσαν πρόεδροι του τμήματος που πλαισιωμένοι από ικανά στελέχη υπηρέτησαν τον σύλλογο διαδοχικά για δυο δεκαετίες:

· Κωνσταντίνος Χαντζόπουλος

· Αλέξανδρος Σερέτης 

· Κωνσταντίνος Ζαχαρόπουλος

· Χρήστος Ντάλλας

· Κωνσταντία Σταματάκη

· Περικλής Ψυχογιός

· Τούλα Βλάχου 

· Στάθης Σάλτης 

Με την πάροδο του χρόνου ο σύλλογος αποδυναμώθηκε καθώς οι πρώτες γειτονιές διαλύθηκαν και τα νοικοκυριά-μέλη μετοίκησαν στα προάστεια του Σικάγου και αφοσιώθηκαν στις αυξανόμενες οικογενειακές και επαγγελματικές τους ανάγκες χάνοντας όμως την συχνή τους επαφή. 

Το κενό που ακολούθησε για 15 και πλέον χρόνια έγινε αισθητό όλο και περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου από τους ίδιους οικογενειακούς πυρήνες μέχρι που αποφάσισαν την αναβίωση του συλλόγου το 2015. Η τωρινή διοίκηση εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στούς αξιόλογους αυτούς ανθρώπους  που υπηρέτησαν το 13ο τμήμα του Βελουχίου στο πρώτο του στάδιο και υπόσχεται να το ισχυροποιήσει και να εξασφαλίσει την βιωσιμότητά του με συνεχή δράση και τακτικές εκδηλώσεις. 

Η ύπαρξη του συλλόγου και η σκοπιμότητα που εξυπηρετεί σήμερα είναι πολύπτυχη. Καθότι το κίνητρο των νεοφερμένων Ευρυτάνων ήταν η επιτακτική ανάγκη  να δημιουργήσουν σχέσεις, παρέες και συνοχή με τους συμπατριώτες τους λόγω περιορισμένης δυνατότητας επικοινωνίας (γλώσσα –άνεση) μέσα στο άγνωστο περιβάλλον στην νέα τους πατρίδα, η σημερινή πραγματικότητα της ζωής του απόδημου δημιουργεί άλλου είδους προκλήσεις. Η εξοικείωση με το περιβάλλον που ζούμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας είναι πλέον δεδομένη. Η διαμόρφωση της ελληνο-αμερικανικής ταυτότητας της νέας γενιάς επιρρεάζεται από γενεαλογικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες  αλλά και από την πραγματική σύνδεση των νέων  με τις ρίζες τους μέσω του παππού, της γιαγιάς και του κοινωνικού κύκλου των γονέων τους. Η ανάγκη των κοινωνικών εκδηλώσεων, της συναναστροφής, της χρήσης της ελληνικής  γλώσσας όπως  και γνωριμίας με άτομα κοινής καταγωγής έγινε πιό επιτακτική. Παράλληλα με την καθημερινή εμπειρία στην χώρα διαμονής η καταγωγή  και η κληρονομιά, εμπλουτίζει αποφασιστικά την προσωπικότητα του ατόμου. 

Αντλούμε όλοι μας στοιχεία από την εμπειρία, την σύνδεση, την επαφή με τον τόπο μας! Σε αντίθεση με το άγονο έδαφος της ορεινής Ευρυτανίας που όμως τόση όμορφη και πολυποίκιλη φύση έχει διαμορφώσει, ακόμη πιό πλούσιο και εύφορο είναι το έδαφος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και πατρογονικής παράδοσης. Πιστεύουμε οτι αυτή τη σύνδεση με τον συμπατριώτη Ευρυτάνα που επιδιώκουμε να εξασφαλίσουμε μέσα από τους συλλογικούς φορείς είναι ανάγκη όλων μας.